"Jeszcze trzydzieści lat temu większość teatrów była zorganizowana wedle modelu repertuarowego. W wielopokoleniowych, zawodowych zespołach aktorzy przekazywali tradycje rzemiosła - i szumnie mówiąc - etosu zawodowego z pokolenia na pokolenie. (...) Dziś, jak się wydaje, sceny repertuarowe znikają, bo ważniejsze do tego, co ma do powiedzenia autor, stało się to, co ma do powiedzenia reżyser, niemal wyłączny kreator scenicznego świata. (...) Kształcenie studentów wedle "przestarzałego" modelu być może nie ma sensu.
Jak zatem kształcić z sensem?
Nie wiem, lecz bez sprecyzowanych celów i funkcji teatru nie da się wyznaczyć celów i funkcji nauczania w szkole.
Może trzeba wydzielić, określić na nowo specjalność szkół? Jedna kształciłaby dla teatru, druga dla filmu, trzecia dla seriali... Może młodzi po drugim roku powinni wybierać specjalizację - filmową, teatralną lub serialową? Albo może należałoby wydzielić szkoły kształcące dla teatru repertuarowego i te działające na potrzeby teatru eksperymentalnego? Obawiam się, że jeśli nie przeprowadzimy tych operacji umysłowych, nie posuniemy się do przodu w kwestii wyzwań, jakie stoją przed dzisiejszym aktorem, począwszy od tych czysto technicznych: Czy aktor powinien być słyszalny? Czy powinien mieć bezbłędną dykcję? Czy powinien mówić wiersz klasyczny i posługiwać się wyraźnym gestem? - po bardziej skomplikowane: Czy aktor jest współtwórcą spektaklu, a jeśli tak, w jakim zakresie? Jaki jest jego udział w procesie powstawania przedstawienia, gdy nie ma tekstu dramatu w klasycznym rozumieniu tego słowa? Czy powinny istnieć zespoły wielopokoleniowe? Czy jest jeszcze stosowane pojęcie aktorskiego emplois? ...
(fragm. Wstępu Elżbieta Baniewicz)

W dyskusji udział wzięli:
Robert Gliński - reżyser, pedagog. Rektor PWSFTviT
Zdzisław Jaskuła - poeta, pisarz, reżyser, dyrektor Teatru Nowego w Łodzi
Oxana Smilkova - dziekan i wykładowca Wydziału Aktorskiego JAMU w Brnie
Grigorij Lifanov - reżyser, pedagog WGIK
Krystyna Meissner - reżyserka teatralna, dyrektor teatrów, twórczyni i organizatorka międzynarodowych festiwali "Kontakt" w Toruniu i "Dialog" we Wrocławiu.
Krzysztof Mieszkowski - dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Polskiego we Wrocławiu
Tadeusz Nyczek - krytyk literacki i teatralny
Sławomira Łozińska - aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna
Anna Kuligowska-Korzeniewska - historyk teatru, pedagog Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie
Elżbieta Baniewicz - teatrolog, autorka publikacji poświęconych historii teatru, od 1990 roku prowadzi dział teatralny w "Twórczości"
Piotr Witkowski - student Wydziału Aktorskiego PWSFTviT
Elżbieta Czaplińska-Mrozek - aktorka teatralna, dziekan Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej  im. L. Solskiego w Krakowie, filia we Wrocławiu
Teresa Nawrot - aktorka, pedagog, wieloletnia asystentka Jerzego Grotowskiego, obecnie w Teatrze "Reduta", Berlin.
Władimir A. Eremin - pedagog w WGIK
Mikołaj Grabowski - aktor filmowy, teatralny i telewizyjny, reżyser teatralny, pedagog Wydziału Reżyserii Dramatu w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego w Krakowie, dyrektor Starego Teatru im. H. Moderzejewskiej w Krakowie
Paweł Łysak - reżyser spektakli teatralnych i telewizyjnych oraz słuchowisk Teatru Polskiego Radia, dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Polskiego im. H. Konieczki w Bydgoszczy
Waldemar Wilhelm - profesor, pedagog Wydziału Aktorskiego PWSFTviT w Łodzi
Studenci